Volgevreten sjokten we naar boven en besloot ik het bubbelbad vol te laten lopen. Bewust deed ik niet te veel badschuim in het bad, omdat met het aanzetten van de bubbels het schuim dan erg veel wordt. Toen het bad vol genoeg was en ik me er letterlijk met veel pijn en moeite in had laten zakken, wilde ik de bubbels aanzetten. Er zat een rond schijfje op het bad waarvan ik ervan uitging dat het de aan- en uit knop was. Maar er gebeurde niets. Ik kon er niet op drukken, ik kon er niet aan draaien, niets. Nadat ik nogmaals mijn natte vingers over het schijfje bewoog gingen ineens de bubbels aan. En voor ik het wist groeide het badschuim boven het bad uit! Het was maar goed dat een deel van het bad was afgeschermd met een glazen scherm, anders was het allemaal over de vloer gelopen.

 

Met man en macht probeerde ik de bubbels weer uit te zetten maar zoveel moeite als ik had om ze aan te krijgen, kreeg ik ze nu niet uit. Ik riep Peter erbij omdat hij droge handen had en het hem misschien wel zou lukken. En inderdaad, na een paar pogingen van zijn kant stopte het bad met bubbelen. Dan maar zonder. Ik liet mijzelf in het weelderige schuim zakken en genoot van het schuim en de geur. En ondanks dat het best fijn is om even te ontspannen in een bad, heb ik er eigenlijk geen geduld voor. Toen ik besloot dat het genoeg was en ik mezelf met de douche sproeier van al het weelderige schuim ontdeed, sproeide ik met de waterstraal langs de tegeltjes om het schuim er vanaf te spoelen, anders droogt het zo lelijk op. En plotseling ging door de straal, die het knopje op het bad raakte, de bubbels weer aan! Met veel moeite kreeg ik ze weer uit. Snel dat bad uit!

​

​

Toen we in bed lagen en ik mijn uiterste best deed om in slaap te vallen, bedacht ik me dat ik er weer was ik er ingestonken; ik slaap niet goed in een vreemd bed! De lakens kraken en het bed wiebelt. Als Peter zich omdraait, word ik wakker of, in de meeste gevallen, kom ik daardoor niet in slaap. Toen ik rond 06.00 uur weer wakker was bedacht ik me dat het nog te vroeg was om eruit te gaan en deed poging nummer zoveel. Om acht uur hield ik het niet meer uit. De pijn in mijn rug en heup lijkt na zo’n nacht in een vreemd bed dubbel zo erg en inmiddels had de tonijn bedacht dat hij lang genoeg in mijn buik had gezeten. Ik strompelde naar de badkamer waar door de pijn in mijn rug alleen al het deksel van toilet omhoog doen te veel moeite was. Maar ja, weinig keus natuurlijk. Daarna ben ik in het bad geklauterd voor een verfrissende douche. Tenminste, dat was de bedoeling.

 

Ik had me ingesmeerd met een scub en kreeg door de olie van de scub, die nog aan mijn handen zat, met moeite de kraan open. Toen dat eindelijk lukte was het alleen de hete kraan en stond ik met mijn blote voeten in een bad dat steeds heter werd. Ik stond te dansen alsof ik op een gloeiende plaat stond. Gelukkig lukte het daarna toch om er ook wat koud water aan toe te voegen waardoor de blaren op mijn voeten mij bespaard zijn gebleven.